ei
Hér sit ég eins og þjófur að nóttu. Við foreldrarnir erum með program, barnið á að venja af öllu dekri að nóttu til. Brjóstin framleiða enn fyrir nokkrar þriðja heims fjölskyldur og ég er að spá hvort ég geti sent afurðina eitthvert til þurfandi. Móðurhlutverkið virðist taka að minnsta kosti hrikalega á samviskutaugar mínar og ég er ekki einu sinni alin upp í lúthersku heldur í bullandi kaþólsku samviskuleysi.
Annars finnst mér glitta í vetrarkonung hér Prenslauer Berg, trén orðin vandræðalega ber og einhver grámi hefur færst yfir. Nú er ég viss um að okkur verði refsað þessi gósentíð og á von á síberíufrostinu(enn hugsa ég á lúthersku). Mikið öfunda ég ykkur af snjónum, mig gjörsamlega verkjar af heimþrá þegar ég hugsa um snjó. Í gærkveldi brá ég mér út af Danziger og fór í skólann, förinn sem slík mishepnaðist hræðilega. Fyrst gleymdi ég heimilisfanginu,hljóp til baka. Síðan gleymdi ég að stimpla miðann, hver kemur nema eftirlitið og rekur mig úr lestinni til að stimpla hann. Þá bíð ég í 5 mín eftir næstu lest og er þá strax orðin korteri of sein. Loks kemst ég á Ernst reuter platz geng upp úr metróinu/ubaninu í svarta myrkur, er ekki með gleraugun--hvar er fjárans Franklinerstrasse herbergi 1063. Þá birtist mér íslendingur sem ég vil nú kalla minn akademíska verndarengil því hann beindi mér á rétta braut, og varð ég ekki svo sein eftir allt saman.
Og hvað lærði ég well, basic "Ich heisse, Ich komme aus" þið vitið helling af málfræði sem var fínt og mér fannst ég græða á þessu. Eitt þótti mér asnalegt hvers vegna geta þau ekki haft accusativ á eftir nominativ eins og flest fallbeygjandi tungumál(sem ég kannast við a.m.k). ´
Á leiðinni til baka sagði rauðhærður bekkjarfélagi minn hann Marco frá Milano mér óþægilega mikið frá sjálfum sér eins og það að hann er með mjög slæma húð í Milano vegna mengunar, og að amma hans kostar hans viðskiptafræðinám hún er líka hálfklikkuð sagði hann, ekki þótti mér það fallega sagt. Hann var sem sagt mjög málglaður,hrósaði mér fyrir klæðaburð og spurði hvort ég væri gift sem mér þótti bara asnalegt. Kannski finnst mér köldu þjóðverjarnir bara mjög fínir eftir allt saman.
Annars finnst mér glitta í vetrarkonung hér Prenslauer Berg, trén orðin vandræðalega ber og einhver grámi hefur færst yfir. Nú er ég viss um að okkur verði refsað þessi gósentíð og á von á síberíufrostinu(enn hugsa ég á lúthersku). Mikið öfunda ég ykkur af snjónum, mig gjörsamlega verkjar af heimþrá þegar ég hugsa um snjó. Í gærkveldi brá ég mér út af Danziger og fór í skólann, förinn sem slík mishepnaðist hræðilega. Fyrst gleymdi ég heimilisfanginu,hljóp til baka. Síðan gleymdi ég að stimpla miðann, hver kemur nema eftirlitið og rekur mig úr lestinni til að stimpla hann. Þá bíð ég í 5 mín eftir næstu lest og er þá strax orðin korteri of sein. Loks kemst ég á Ernst reuter platz geng upp úr metróinu/ubaninu í svarta myrkur, er ekki með gleraugun--hvar er fjárans Franklinerstrasse herbergi 1063. Þá birtist mér íslendingur sem ég vil nú kalla minn akademíska verndarengil því hann beindi mér á rétta braut, og varð ég ekki svo sein eftir allt saman.
Og hvað lærði ég well, basic "Ich heisse, Ich komme aus" þið vitið helling af málfræði sem var fínt og mér fannst ég græða á þessu. Eitt þótti mér asnalegt hvers vegna geta þau ekki haft accusativ á eftir nominativ eins og flest fallbeygjandi tungumál(sem ég kannast við a.m.k). ´
Á leiðinni til baka sagði rauðhærður bekkjarfélagi minn hann Marco frá Milano mér óþægilega mikið frá sjálfum sér eins og það að hann er með mjög slæma húð í Milano vegna mengunar, og að amma hans kostar hans viðskiptafræðinám hún er líka hálfklikkuð sagði hann, ekki þótti mér það fallega sagt. Hann var sem sagt mjög málglaður,hrósaði mér fyrir klæðaburð og spurði hvort ég væri gift sem mér þótti bara asnalegt. Kannski finnst mér köldu þjóðverjarnir bara mjög fínir eftir allt saman.
Ummæli