Komin heim
til Berlínar í þetta skiptið, og ekki svo slæmt. Enn erum við ekki farin út úr húsi því við vorum misilla farin eftir ferðina miklu.
Fasistaflugfélagið flugleiðir hefur nú í tvö skipti sett okkur aftast í vélina í algerum keng og ónotum. Það er víst einhver hefð að troða barnafólkinu aftast, hvers vegna get ég ekki ímyndað mér ; til þess að trufla ekki saga klass fólkið kannski oijbaRASTA. Það ætlaði nú að gera útslagið þegar ónefnd leikkona með rödd sem fer alveg í mínar fínustu fer að leiða okkur í dásemdir þess að vera á Saga #$%#$#% CLASS og að sjálfsögðu á yfirstétta ensku. Það er náttúrulega út í hött að lággjalda flugfélögin Easy jet og Ryan air skuli gera svo miklu betur við mann, setja barnafólk í forgang ( þau vita líklega að ef börnin eru ekki óánæg og grátandi allan tímann þurfa hinir farþegarnir ekki að hlusta á grátur alla flugferðina). Svo ég haldi áfram kvartinu. Þá þegar við komum loks á Shonefeld Airport og fórum að ná í taxa, Ísold stjörf af þreytu og pirri, þá vildi enginn taxi taka okkur. Það er nefnilega ólöglegt að taka börn nema vera með tilhlýðilegt sæti. Allt í lagi með það en þarna stóðum við í kuldanum 20 leigubílar og enginn þeirra með sætið. Hvað á maður að gera þá, horið rennandi úr nös Ísoldar og ég við það að missa stjórn á mér, ef það eru lög að hafa barnastóla þá ættu að minnsta kosti einhverjir leigubílar að vera með svoleiðis... Allir hristu þeir hausinn þar til góðhjartaður leigubílstjóri sá aumur á okkur og sagðist eiga börn sjálfur. Jæja guði sé lof fyrir manngæskuna og samhyggðina.
Annars gerðum við smávægis útúrdúr á ferðalaginu og lögðum leið okkar til Ámágri nánar tiltekið að Hollendingadýpi, þar hittum við fyrir hana Stellu Soffíu og Áslaugu Eddu. Það var nú ósköp notalegt að geta hvílt bein á alvöru heimili en ekki stálköldum flugvellinum, fá ábót á pelann hennar Ísoldar og auðvitað ekki síst að berja augum nýja frænkuna sem er forkunnarfögur og alveg ofsa róleg og góð.
Fasistaflugfélagið flugleiðir hefur nú í tvö skipti sett okkur aftast í vélina í algerum keng og ónotum. Það er víst einhver hefð að troða barnafólkinu aftast, hvers vegna get ég ekki ímyndað mér ; til þess að trufla ekki saga klass fólkið kannski oijbaRASTA. Það ætlaði nú að gera útslagið þegar ónefnd leikkona með rödd sem fer alveg í mínar fínustu fer að leiða okkur í dásemdir þess að vera á Saga #$%#$#% CLASS og að sjálfsögðu á yfirstétta ensku. Það er náttúrulega út í hött að lággjalda flugfélögin Easy jet og Ryan air skuli gera svo miklu betur við mann, setja barnafólk í forgang ( þau vita líklega að ef börnin eru ekki óánæg og grátandi allan tímann þurfa hinir farþegarnir ekki að hlusta á grátur alla flugferðina). Svo ég haldi áfram kvartinu. Þá þegar við komum loks á Shonefeld Airport og fórum að ná í taxa, Ísold stjörf af þreytu og pirri, þá vildi enginn taxi taka okkur. Það er nefnilega ólöglegt að taka börn nema vera með tilhlýðilegt sæti. Allt í lagi með það en þarna stóðum við í kuldanum 20 leigubílar og enginn þeirra með sætið. Hvað á maður að gera þá, horið rennandi úr nös Ísoldar og ég við það að missa stjórn á mér, ef það eru lög að hafa barnastóla þá ættu að minnsta kosti einhverjir leigubílar að vera með svoleiðis... Allir hristu þeir hausinn þar til góðhjartaður leigubílstjóri sá aumur á okkur og sagðist eiga börn sjálfur. Jæja guði sé lof fyrir manngæskuna og samhyggðina.
Annars gerðum við smávægis útúrdúr á ferðalaginu og lögðum leið okkar til Ámágri nánar tiltekið að Hollendingadýpi, þar hittum við fyrir hana Stellu Soffíu og Áslaugu Eddu. Það var nú ósköp notalegt að geta hvílt bein á alvöru heimili en ekki stálköldum flugvellinum, fá ábót á pelann hennar Ísoldar og auðvitað ekki síst að berja augum nýja frænkuna sem er forkunnarfögur og alveg ofsa róleg og góð.
Ummæli