nýr sófi, nýtt líf

sit á glænýjum sófa sem er eldgamall, allt sitt líf hefur hann búið á ránargötu eða frá því húsið var byggt fyrir um 80 árum. Nú síðast í eigu fínnar frúr. Við fengum hann hins vegar í gegnum íbúa úr húsinu hvers nágranni var nýbúinn að kaupa umrædda íbúð þar sem sófinn átti dvalarstað. Sófinn, sögufrægi er kominn austur fyrir læk í norðurmýrina og situr undir húsmóðurinni í þessum rituðu orðum. Rósóttur, farin að láta á sjá, með bogadregið bak og fullkomlega heila gorma! Nú er bara sjá hversu vel hann á eftir að þola vistina og hvort hann endist lengur en draumaíkeasófinn. Já gamli sófinn(sem var mun yngri en nýji) var mikið hugarangur fyrir húsmóðurina og olli mér miklum sálarkvölum. Ektamanninum þótti nú þægilegt að liggja í þeim gamla og lét ekki galla hans á sig fá. Sá gallinn var á honum að seturnar gátu aldrei setið kjurrar og það var mjög erfitt að hafa hann í föstum skorðum. Litlu fínu dömunum mínum fannst gaman að renna sér á pullunum hvolfa þeim og búa til strönd. Hins vegar tóku þær hinum nýja heldrifrúarsófa úr vesturbænum ekkert ílla og eldri daman var búin að búa til strönd úr púðum fyrir háttinn. Sá gamli(ungi) fékk náðarsamlegast far á hauganna og var það húsmóðirin sjálf sem reif hann í sundur eins og reyndur hvalaskurðmaður. Merkilegt nokk!