athyglisbrestur, Duras og hretið-Manifestó um vor

Vorið er komið
vegna þess að hitastigið er loksins undir frostmarki...sem þýðir að páskahretið er mætt.
aðfararkvöld vorjafndægurs var Afmælispartýið mitt haldið sem endaði með eldgosi. Ég bjó til kökur til heiðurs pipi og pupu, síðan var kátt í höllini á móugleði með nýjum lakkrís frá góu.
Annars er allt einhvern veginn miklu hressara með vorinu, lóunni og gosinu.
Ég hef litla löngun til þess að ganga í opið ginið á eldgosinu, en hefði svo sem ekkert á móti því að sjá smá glæringar á meðan ég fæ mér gos og hraun...
Hins vegar hefur mér loks tekist að greina sjálfa mig með athyglisbrest á háu stigi, einbeitingu á lágu stigi. En svo hef ég líka greint gervallan vestræna heiminn með egóismaathyglisbrest sem er að sjálfsögðu afleiðing kapítalisma og karlrembu.
Litlu beinin stækka allt of ört, sú eldri með gelgjustæla milli þess sem hún óttast heimsenda, sú yngri farin að kunna stafina og mikill bókaormur.
Ég sakna kirsuberjatrjáa, hljóðsins í trjánum og þegar froskarnir vakna til vorsins.
Get þó þakkað öldruðum nágrönnum fyrir að gefa fuglunum í garðinum og líður því næstum eins og ég sé komin á ítalskan veitingastað þegar ég geng út í garð.

mig langar til útlanda.