sjálfsvorkun, heimsendapest og veðrið!

'I gær fór ég í mjög skemmtilegt stelpupartý þar sem var talað heil ósköp ég saknaði soldið dansins og þá sérstaklega freestyledansins hennar Þorgerðar og Rassahristingsins hennar Tinnu. 'Eg var nú farin að síga ansi djúpt í sófann hennar Brynju af þreytu þegar Arnar hringdi, baunin mín var bandbrjáluð, þannig að ég henti mér heim í einum grænum og skellti henni á brjóstið. Það sem mér þykir undarlegt er að í hvert sinn sem ég heyri grátur barnsins hvort sem það er úr símanum eða þegar ég er á göngu með vagninn læðast að manni samviskupúkar og maður efast um hæfni sína sem foreldri yfirleitt þó næ ég að vekja skynsemina sem segir mér að þetta sé algjör vitleysa.
En annars er komið svo mikið sumar í mig að ég á orðið erfitt með mig, lítil fiðrildi í maganum gera mig eirðarlausari með hverjum deginum. Nú get ég ekki lengur huggað mig í sófanum með Aet og sjónvarp, ég hreinlega get ekki setið kjurr. Mig langar að klára allt óklárað eins og að pakka, mála, sauma, föndra en get ekki byrjað á neinu. Nei þetta gengur ekki verð að gera eitthvað gagnlegra.