erste mai

Í fyrra fór litla familían mín í hina hefðbundnu 1. mai göngu í Reykjavík en í ár forðuðumst við slíka viðburði. Okkur var nefnilega tjáð að hér væru oft óeirðir, bensínsprengjur og þjóðernissinnar nokkuð aktífir. Ekki er hægt að fara með litlar dömur á svoleiðis flakk þannig að við fórum í lautarferð í Volkspark Friedrichshain með finnunum. Í Volksparkinum var mikið af fólki sumir á línuskautum, sumir í strandbolta og enn aðrir í fótbolta. Reyndar tókst mér að sýna berlínska mannasiði(þ.e. enga) við strákapjakka sem voru alltaf að sparka í okkur bolta(er ekki mjög stolt af sjálfri mér).
Annað er það að frétta að ég er farin að lesa á ný... Anna Katrín var svo góð að lána mér Draumalandið eftir Andra Snæ. Hins vegar er ég alls ekki að fíla þessa bók, þennan predíkunartón og finnst hún ekkert sérstaklega vel skrifuð. Er líklega að mála mig út í horn miðað við þau viðbrögð sem bókin hefur annars fengið. But well, þessar michael moore bókmenntir eru bara ekkert fyrir mig, þegar orð eins og "hagvöxtur" er búið að koma upp oftar en tvisvar á sömu blaðsíðu þá nenni ég ekki að lesa, hvað þá "vísitala". Mér gæti ekki verið meira sama þó ég viti ekki hvað er að tegra hamingjuna, sérstaklega ef ég skyldi finna hana. Svo þarf ekkert að segja mér að þessi blessaða virkjun andskotans séu mistök frá helvíti(finnst ágætt að þessar skoðanir hans sannfæri einhverja). Jæja þetta á nú ekki að vera neinn reiðilestur yfir þeim annars mjög svo viðkunnanlega Andra Snæ en ég fíla bara fantasíuna hans betur. Þetta hefði ég þurft að ræða við pabba en þó við værum furðanlega oft mjög sammála var það ekki gefið, sakna hans.